|
|
|
|
|
|
|
|
| آخرين فيلمها |
| هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند(1391) |
|
| |
| |
|
|
 |
|
|
|
ناگهان چقدر زود دیر می‌شود |
به‌عنوان فیلمساز از آنجا که سوژه‌هایم را از دل جامعه انتخاب می‌کنم همیشه سعی دارم نگاه ریزبینانه‌ای به پیرامونم داشته باشم. |
این را وظیفه خود می‌دانم و تلاش می‌كنم به طرح دردمندانه و دلسوزانه آسیب‌های اجتماعی بپردازم. نهایت تلاشم را می‌كنم سراغ معضلاتی بروم كه ریشه‌ای و عمیق هستند. به‌خصوص اینكه مرحله اندیشیدن به طرح یك فیلمنامه تا مرحله تولید و اكران گاهی‌وقت‌ها چند سال طول می‌كشد و باید به‌گونه‌ای سراغ مضامین اجتماعی رفت كه موقع اكران رنگ كهنگی به خود نگرفته باشد.
نكته‌ای كه سال‌هاست ذهنم را به‌شدت درگیر خود كرده موضوع جوان‌ها و نگاه ما به آنها و مسائلشان است. اینكه چقدر به معضلات و بحران‌های نسل جوان بها می‌دهیم و تا چه اندازه به مسائل آنها آشنا هستیم. بسیاری از آسیب‌های اجتماعی جامعه ما با مشكلات جوان‌ها گره خورده است. جوان‌هایی كه درصد بالایی از جمعیت كشور ما را تشكیل می‌دهند و در مراحل مختلف زندگی نیازمند تحصیل، اشتغال، ازدواج، مسكن و... هستند.
درمورد برخی مسائل و مشكلات نیازمند گشایش اقتصادی هستیم و مسائلی چون مسكن و اشتغال در این راه قرار می‌گیرند، ولی گاهی‌وقت‌ها جوان نیاز به درك‌شدن دارد. با جوانی كه نسبت به هم‌نسلان خود در ادوار گذشته باهوش‌تر و باسوادتر هم شده نمی‌شود آمرانه رفتار كرد. متأسفانه بسیاری از والدین شناخت درستی از مسائل و ویژگی‌های فرزندانشان ندارند و در مرحله پیش از آن، بسیاری از والدین در بحث آموزش و تربیت نتوانسته‌اند درست عمل كنند. سست شدن كانون خانواده در بسیاری از موارد ریشه در تربیت غلط والدین دارد.
هم اكنون شاهد بالارفتن سن ازدواج در میان جوان‌ها هستیم. قطعا بخش قابل‌توجهی از دلایل این اتفاق، ریشه در مشكلات اقتصادی دارد. در گذشته، در امر ازدواج نه جوان‌ها خیلی سخت می‌گرفتند نه والدین، آن هم در شرایطی كه جامعه ما از لحاظ نرخ تورم و فشارهای اقتصادی در وضعیتی به مراتب بهتر از امروز به‌سر می‌برد.
حالا كه انبوه معضلات اقتصادی به آحاد جامعه فشار وارد می‌سازد، «پولداربودن» هم به مهم‌ترین ارزش اجتماع تبدیل شده است. خب جوان 25ساله‌ای كه از دانشگاه هم فارغ‌التحصیل شده و اگر بخت با او یار بوده باشد، شغلی متناسب با تحصیلش یافته یا به‌هر حال در زمینه‌ای مشغول فعالیت است چطور می‌تواند نیازهای اولیه یك زندگی مشترك را تامین كند؟
الان داشتن یك سقف برای زیستن به دغدغه بسیاری از جوان‌ها تبدیل شده است. می‌توان با تعامل و حمایت مادی و معنوی به جوان‌ها یاری رساند ولی فراتر از آن باید در ذهنیتی كه همه ارزش‌ها را در پول خلاصه می‌كند تجدیدنظر كرد. وقتی مادیات برای والدین بیشترین ارزش را داشته باشد نمی‌توان از فرزندان انتظار داشت اینگونه فكر نكنند.
اگر می‌خواهیم جامعه‌ای پویا، سرزنده و بانشاط داشته باشیم باید حواسمان به مهم‌ترین سرمایه‌هایمان یعنی فرزندانمان باشد. بدون برنامه‌ریزی و رسیدن به افق مشترك نمی‌توان به سرنوشت بچه‌های امروز و جوان‌های فردا امیدوار بود و اگر زود نجنبیم آن‌وقت خیلی دیر می‌شود.
پوران درخشنده / نویسنده و کارگردان سینما / روزنامه همشهری |
|
|
