خبر خوشی كه در این ارتباط شنیدم مربوط میشود به ضابطهمند كردن سرویس مدارس. گویا قرار است رانندههایی كه به عنوان سرویس مدارس به فعالیت میپردازند آزمونی بدهند و در صورت داشتن فاكتورهای لازم آرم سرویس مدارس در اختیارشان قرار گیرد. از این پس رانندگانی كه فاقد این آرم باشند حق ندارند به عنوان سرویس مدارس فعالیت كنند و اگر از این تصمیم عدول كنند تحت پیگرد قانونی قرار خواهند گرفت. با این اقدام سرویس مدارس ضابطهمند شده و هر كسی نمیتواند عهدهدار مسئولیت سنگین ایاب و ذهاب بچهها شود؛ بچههایی كه آیندهسازان این سرزمین هستند و خانوادهها باید نسبت به آنها دغدغهمند باشند .
والدین باید نسبت به اینكه فرزندشان با چه كسانی رفت و آمد دارد و مسیر خانه تا مدرسه را چگونه طی میكند حساسیت ویژه داشته باشند. این احساس مسئولیت در سطحی كلانتر باید از همان ابتدای تولد كودك لحاظ شود. قبل از تولد باید برای بچهها كارت دعوت بفرستیم؛ به این معنا كه از همان ابتدا باید به فكر تأمین نیازهای فرزندمان باشیم؛ از خوراك و پوشاك گرفته تا مسائل آموزشی و تربیتی. وقتی هم كه كودك به سن تحصیل میرسد باید شاهد مسئولیتپذیری مشترك میان والدین و مدارس باشیم. پیش از این انجمن خانه و مدرسه فعالیت خوبی در این زمینه داشت كه متأسفانه سالهاست این انجمن تعطیل شده است .
انجمن خانه و مدرسه امكان برای گفتوگو میان والدین و مدیران و معلمان مدارس را فراهم میكرد و در دل این جلسات گفت و شنود مباحثی طرح میشد كه به ترسیم آیندهای بهتر برای بچهها یاری میرساند. از هر منظری كه بنگریم میبینیم مسئولیت ما در قبال فرزندانمان بسیار سنگین است. باید برای تمام اوقات فرزندانمان برنامه داشته باشیم. اینكه چه ساعتی بخوابند، كی از خواب بیدار شوند، چگونه اوقات فراغتشان را پر كنند و چطور مراقبتهای لازم را از آنها به عمل بیاوریم؟
وقتی به اوقات فراغت اشاره میكنیم باید حواسمان باشد كه فرزندمان چه فیلمهایی را باید ببیند و چه فیلمهایی را نباید تماشا كند. برخی از فیلمها و سریالهایی كه والدین به تماشایشان مینشینند اصلا مناسب روحیات بچهها نیست ولی ما گاهی التفاتی به این موضوع نداریم. فرهنگسازی برای كودكان و نوجوانان مقولهای بسیار جدی است كه برخی اوقات از آن غفلت میشود. ما موظفیم برای بچهها زندگی بهتری فراهم كنیم. ما 12میلیون دانشآموز داریم كه جمعیت بسیار زیادی است. اینها آیندهسازان این سرزمین هستند. باید به بچهها شخصیت بدهیم و توشهای را همراهشان كنیم تا وقتی وارد جامعه میشوند به مشكل برنخورند. حواسمان باشد كه بچهها نگاهمان میكنند و اگر به مسئولیتمان در قبالشان عمل نكنیم فردا نمیتوانیم در چشمانشان نگاه كنیم.
پوران درخشنده / نویسنده و کارگردان سینما / روزنامه همشهری چهارشنبه ۱۵ مهر |