پنجمين جلسه‌ كانون نمايش فيلم خانه‌ي فرهنگ شهيد اندرزگو عصر سه‌شنبه بيستم مرداد با نمايش و نقد و بررسي فيلم "بچه‌هاي ابدي " به كارگرداني "پوران درخشنده " و با حضور وي، بهزاد صديقي (كارشناس و منتقد) و رحمت اميني (منتقد مهمان) در فرهنگسراي اخلاق برگزار شد.
پس از نمايش فيلم "بچه‌هاي ابدي "، بهزاد صديقي و رحمت اميني به بررسي اين فيلم از منظر شهري و آموزشي پرداختند و كارگردان آن نيز به سوالات مطرح شده پاسخ گفت.
پوران درخشنده در ابتداي سخنان خود با اشاره به اين كه در زندگي امروز انسانها از حقوق شهروندي برخوردار هستند و فيلمسازان در زمينه‌ مسائل و مشكلات اجتماعي تعهد دارند، گفت: اگر در جامعه شرايطي بوجود مي‌آيد كه انساني از حقوق شهروندي برخوردار نمي‌شود بايستي تلاش صورت بگيرد كه اين حقوق از دست رفته رعايت شود، ضمن اين كه فيلمساز در چنين شرايطي وظيفه دارد، دردها و ناهنجاري‌ها را ريشه‌يابي كند و در فيلم يا فيلم‌هايش آنها را نشان دهد و سپس در معرض ديد قرار دهد.
كارگردان فيلم "بچه‌هاي ابدي " در ادامه افزود: من در فيلم "بچه‌هاي ابدي " فقط يك هزارم اتفاقاتي را كه ممكن است در شهر براي آدم‌هاي ناتوان ذهني بيفتد، توانسته‌ام نشان دهم، چنين آدمهايي كه از حداقل شهروندي هم نمي‌توانند استفاده كنند و مردم جامعه هم با آنها رفتار درستي ندارند و هيچ يك از مردم جامعه به حقوق آنها احترام نمي‌گذارد، اما اين كه به چنين مسائلي چقدر به عنوان معضل نگاه مي‌شود و آيا مي‌شود فقط با يك مسكن، مشكلات آنان را حل كرد، مسئولان و كارشناسان بايستي در اين زمينه بررسي كنند و تصميم بگيرند، فيلمساز چنين ناهنجاري‌ها را فقط مي‌تواند در معرض ديد قرار دهد و تصميم‌گيري با مسئولان است.
در ادامه‌ اين نشست بهزاد صديقي، با يادآوري آثار قبلي درخشنده كه فيلمسازي را هم با فيلم "رابطه " در نيمه اول دهه‌ شصت آغاز كرد، گفت: همچنان كه مي‌دانيم تحقيق براي فيلم‌هايي كه بعد آموزشي - تربيتي دارند يا به مسائل مهم اجتماعي مي‌پردازند از اهميت ويژه‌اي برخوردار است و خانم درخشنده از اين مسئله غافل نبوده و پيش از نگارش فيلمنامه‌هايش درباره موضوع‌هاي مورد نظر خود در ساخت فيلم، تحقيقات بسياري را انجام مي‌دهد.
اين منتقد نويسنده و پژوهشگر در ادامه همچنين يادآور شد: "بچه‌هاي ابدي " تصويري تراژيك از جامعه پيراموني و مسائل و مشكلات زندگي شهري را نشان مي‌دهد كه در واقع فيلمساز دو موضوع از وضعيت زندگي شهري در آن جاي داده است، يكي از مشكلات كودكان و نوجوانان همچون علي احمدي‌فرد كه از چنين سندرمي رنج مي‌برد و ديگري مسئله اعتياد جامعه، فيلمساز اما تلاش مي‌كند اين دو وضعيت را در دو بخش تقريبا مجزا در فيلمش تشريح كند.
صديقي در بخش ديگري از سخنان خود گفت: كارگردان براي تصوير كردن صحنه‌ها و فضاي داستاني فيلمش از نشانه‌هاي صوتي و تصويري خوبي بهره مي‌برد كه به اين طريق هم بر ناامني شهر و وضعيت شخصيت اصلي فيلمنامه تاكيد مي‌كند و هم در ايجاد باورپذيري براي فضا سازان پلان‌ها و سكانس‌هايش موثر واقع مي‌شود.
رحمت اميني در ادامه‌ اين نشست پوران درخشنده را يكي از فيلمسازان شاخص و صاحب سبك در سينماي ايران عنوان كرد و سپس به فيلم‌هاي او از بعد آموزشي و تربيتي نگريست و در اين باره گفت: فيلم‌هاي "رابطه "، "پرنده كوچك خوشبختي " و "بچه‌هاي ابدي " سه فيلمي هستند كه به لحاظ تربيتي و آموزشي از اهميت ويژه‌اي برخوردارند و اين از دغدغه‌مندي ايشان برخواسته است، در 10 فيلمي كه خانم درخشنده ساخته است، شاخصه‌هايي وجود دارد كه همچون رشته‌هايي متصل به هم و تكرار شونده ديده مي‌شود و همين ويژگي‌هاست كه او را فيلمسازي صاحب سبك نشان مي‌دهد.
اين پژوهشگر و استاد دانشگاه همچنين تصريح كرد: در فيلم "بچه‌هاي ابدي " نگاه پداگوژيكي و تعليم و تربيتي نه فقط براي مخاطبان و تماشاگران ديده مي‌شود بلكه براي اين شخصيت بازيگر فيلم علي احمدي فرد كه دچار سندرم دان است هم اين نگاه وجود دارد، در واقع فيلمساز اين دغدغه را داشته كه به اين طريق فيلمش هم براي مخاطب و هم براي بازيگر اصلي مفيد و موثر واقع مي‌شود.
وي در بخش ديگري از سخنان خود با اشاره به موفقيت‌هاي اين فيلم و جوايزي كه از جشنواره فيلم فجر و نيز جشنواره‌هاي ديگر داخلي و خارجي به دست آورده در خصوص استفاده‌ كارگردان از بازي‌درماني و تئاتر درماني براي شخصيت نگار و علي گفت: همچنان كه در فيلم ديديم از مزيت تئاتر براي ايجاد رابطه‌ چنين شخصيت‌هايي در زندگي روزمره و نيز شخصيت‌نگار استفاده شده و اين نشان مي‌دهد كه تئاتر درماني يا بازي‌درماني مي‌تواند در زندگي جاري كاربردهاي لازم خود را پيدا كند.
اميني در پايان اين جلسه فيلم بچه‌هاي ابدي را تمثيلي از آدم‌هاي بي‌گناه قلمداد كرد كه جامعه با آنها مهربان نيست و خانم درخشنده از بي‌پناهي و بي‌گناهي اين‌ آدم‌ها در جامعه به خوبي دفاع مي‌كند كه جاي تقدير بسيار دارد.
درخشنده نيز در ادامه اين جلسه همچنين يادآور شد: در زمان پخش اين فيلم در جشنواره فيلم فجر بعضي از منتقدان معتقد بودند كه فيلم بايستي پيش از تصادف شخصيت علي در تونل به پايان مي‌رسيد و پايان آن به صورت "باز " تصوير مي‌شد. اما به نظرم داستان فيلم آن قدر تلخ و تراژيك است كه نمي‌توان با نااميدي آن را به پايان برد.
وي ادامه داد: به همين دليل دوست داشتم فيلمم را با اميد به پايان برسانم كه در درون جامعه و با خانواده اين اميد در پايان ديده مي‌شود، همچنانكه مي‌دانيم چنين واقعيت‌هايي تلخ است اما اميد در چنين فيلم‌هايي حتي اگر به اندازه نقطه‌اي وجود داشته باشد، خيلي مهم است، من بعد شادي و اميد را همانقدر در جامعه مهم مي‌دانم كه واقعيت‌هاي تلخ جامعه هم از چنين اهميتي برخوردارند.
اين نشست با پرسش تماشاگران و پاسخ كارگردان حاضر در جلسه به پايان رسيد و با استقبال علاقه‌مندان روبرو شد.